STOLARKA OKIENNA – OCENA JAKOŚCI

W typowym stanie deweloperskim stolarka okienna jest jednym z najważniejszych elementów mieszkania, na które należy zwrócić szczególną uwagę. Dzieje się tak dlatego, że element ten pozostaje z reguły w stanie niezmienionym na długie lata. W trakcie wykańczania lokalu czy remontu, rzadko dokonuje się zmian w obrębie stolarki zewnętrznej.

Stolarka składa się z dwóch podstawowych elementów, które warto oceniać odrębnie. Pierwszą składową są ramy okienne, które najczęściej wykonane są z plastiku, drewna lub aluminium. Bez względu na rodzaj użytego materiału, należy tutaj skoncentrować się w dużym stopniu na aspekcie wizualnym. Wszystkie elementy konstrukcji okna powinny być pozbawione zarysowań, zacięć, pęknięć i zabrudzeń. Jeśli nawet podczas odbioru takie usterki się wydarzą, to nie jest powód do zbyt dużego niepokoju. Większość elementów posiada systemy naprawcze, które w bardzo dobry sposób potrafią zamaskować nieduże i średnie wady mechaniczne. Istnieją na rynku różnego rodzaju woski, szpachlówki i środki do odczyszczania stolarki, które sprawdzają się przy usuwaniu większości usterek. Osobnym problemem są kwestie regulacyjne. W trakcie odbioru stolarki zewnętrznej należy zwrócić szczególną uwagę na pracę mechanizmu zamykającego. Powinien on pracować w sposób komfortowy, przy użyciu niewielkiej siły. Trzeba tu jednak uwzględnić, że mechanizmy większych skrzydeł stolarki (np. drzwi wyjściowe na balkon) posiadają większą liczbę okuć, dłuższe profile, co może powodować większy opór pracy mechanizmów dla większych elementów. Inną kwestią o której należy wspomnieć, jest kwestia pionowości i płaszczyzny elementów konstrukcyjnych okien. W różnego rodzaju opracowaniach technicznych można znaleźć informację o granicznych odchyłkach wynoszących 2mm/1m długości elementu i mowa tu zarówno o płaszczyźnie jak i pionowości elementów. Kwestia oceny szczelności stolarki jest zagadnieniem, które wymaga odrębnego artykułu.

Kontrola jakości samego szklenia jest nieco bardziej skomplikowana w stosunku do ram okiennych. Na początku należy wspomnieć, że podobnie jak dla większości robót budowlanych, nie istnieją obligatoryjne wytyczne dotyczące odbioru tych elementów. Z pomocą służą opracowania producentów szyb, którzy opisują sposób dokonywania przez nich kontroli i kwalifikowania wad. Wśród wspólnych mianowników należy wskazać tutaj na warunki dokonywania oceny. Zdecydowana większość opracowań wskazuje na konieczność oglądania szyb w świetle rozproszonym, bez bezpośredniego padania promieni słonecznych, prostopadle do szyby i z odległości dwóch metrów, mając w tle szare tło. Warunki takie powodują, że sporo niewielkich wad czy uszkodzeń szklenia będzie niewidocznych, natomiast większe problemy będą ujawnione. Jest to w pełni zrozumiałe, ponieważ szyba, jak i każdy materiał budowlany, ma prawo posiadać niedoskonałości, które można zaobserwować oglądając element z bardzo bliskiej odległości. Wśród wad opisywanych przez producentów można wyróżnić: wtrącenia ciał obcych, pęcherze pękające i otwarte, wady punktowe o wymiarze większym niż 2mm, smugi, plamy, odciski, przebarwienia oraz pęknięcia, które większość producentów kwalifikuje jako niedopuszczalne. Do oceny pozostałych wad – rysy i wady punktowe o wymiarze mniejszym niż 2mm producenci dopuszczają ich występowanie, z zastrzeżeniem, że ich liczba i długość zależą od umiejscowienia. W tym celu często pojawia się pojęcie strefy brzegowej – przy krawędzi szklenia, gdzie może wystąpić większa liczba jak i rozmiar wad. W strefie głównej – centralna część szyby, rysy jak i wady punktowe również mogą się wydarzyć, jednak w mniejszym zakresie i kalibrze niż w strefie brzegowej. Do kwalifikacji wad warto jednak zasięgnąć dokumentów oceny jakości producenta, gdzie powinny być zawarte konkretne wartości rozgraniczające wadliwość od jej braku.