WYLEWKA BETONOWA – Ocena Jakości Wykonania

WYLEWKA BETONOWA | Współcześnie wykonywane wylewki można podzielić na 3 zasadnicze rodzaje. Pierwszym z nich jest wylewka betonowa, stanowiąca sama w sobie posadzkę. Jest to rodzaj stosunkowo twardej i wytrzymałej nawierzchni, bardzo często zacieranej, utwardzanej powierzchniowo. Wylewka tego typu jest często wykorzystywana jako nawierzchnia garaży, parkingów, hal produkcyjnych czy magazynowych. W budownictwie mieszkaniowym, najczęściej można spotkać drugi rodzaj wylewki – tzw. wylewkę pływającą. W odróżnieniu od poprzedniej, nie jest ona warstwą posadzki, a stanowi jedynie podkład pod zaplanowane wykończenie. Określenie jej jako pływająca, związane jest z brakiem jej sztywnego połączenia z elementami konstrukcyjnymi. Wylewka ta, jest wykonana  na warstwie styropianu, a jej zewnętrzne krawędzie są oddylatowane (oddzielone) od ścian taśmą przypominająca gąbkę. Brak bezpośredniego połączenia tej warstwy z innymi elementami powoduje przede wszystkim bardzo dobre właściwości akustyczne – tzn. nie przenosi dźwięków i drgań. Ogranicza zatem uciążliwe odgłosy związane z chodzeniem osób po stropie powyżej. Ostatnim rodzajem wylewek, jest zastosowanie wylewki cementowej, jako warstwy wyrównującej z wykorzystaniem mostka szczepnego (sztywne połączenie z podłożem). Temu rodzajowi nie poświęcono jednak w niniejszym artykule więcej uwagi.

Do właściwego podejścia w kwestii odbioru wylewek należy podejść od odpowiedzi na pytanie czy odbierany element jest posadzką czy stanowi jedynie podkład pod posadzkę. Różnica jest bowiem zasadnicza, odnośnie wymagań, jakie warstwa powinna spełniać. Najogólniej rzecz ujmując, w budownictwie, dla materiałów wykańczających płaszczyzny, dokonuje się oceny jakościowej z granicą błędu najczęściej wynoszącą 2-3mm/2m długości łaty kontrolnej. Natomiast warstwa podkładu może mieć odchyłki rzędu 4-5mm/2m. Stąd niezmiernie ważne jest określnie przeznaczenia badanej wylewki. W tym miejscu trzeba zaznaczyć, że norma PN-62/B-10145  dotycząca posadzek betonowych (posadzek!), pochodzi z roku 1962 i należy do grupy tzw. wycofanych norm, a jej stosowanie jest całkowicie dobrowolne. Nie mniej, pomimo braku aktualnych normatywów, w praktyce przyjmuje się do oceny wylewek będących posadzkami graniczną odchyłkę 3mm/2m długości łaty kontrolnej zarówno dla płaszczyzny jak i poziomu. Opisywana w poprzednim akapicie wylewka pływająca posadzką nie jest, a zatem zgodnie z rekomendowanymi przez Instytut Techniki Budowlanej wytycznymi dla podkładów pod różnego rodzaju wykończenia, wartość akceptowalnego odchylenia wynosząca 5mm/2m łaty zdaje się być w pełni logiczna i w opinii autora powinna być egzekwowana.

Dokonując odbioru wylewek warto zwrócić uwagę na kilka kwestii. Pierwszą z nich, jest konieczność dylatowania (wydzielania) powierzchni na mniejsze pola. Trudno znaleźć jednoznaczne wytyczne określające wielkość oddylatowanych pól, natomiast w literaturze, jak i w praktyce stosuje się konieczność wydzielania na wylewkach obszarów nie przekraczających długości boku wynoszącej 6m. Oznacza to, że dla przykładu pomieszczenie o wymiarach 4x7m powinno być podzielone na dwa mniejsze obszary (po 4×3,5m), a w kwadratowym pomieszczeniu 6x6m takiej konieczności nie ma. Ponadto należy szczególną uwagę zwrócić na dylatownie wylewki w drzwiach, przejściach i w rejonie elementów konstrukcyjnych – szczególnie słupów. Dylatację wylewki można z powodzeniem wykonać poprzez nacięcie kielnią lub nożem jej powierzchni do 1/3 grubości warstwy.

AUTOR

dr inż. Jarosław Malara